Wiechlina łąkowa

Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) to trawa użytkowa, która występuje dość powszechnie w naszym kraju.

Możemy ją spotkać na polanach, porasta łąki, skarpy, przydrożne rowy oraz rośnie w pobliżu lasów. Ta trawa lubi gleby próchnicze, raczej żyzne i zasobne w azot i fosfor. Nie oznacza to jednak, że nie może rozwijać się na glebach nieco gorszych i zapewne dlatego występuje w tak wielu miejscach.

Zalety wiechliny łąkowej

Trawa ta jest odporna na czynniki mechaniczne, takie jak deptanie, podgryzanie przez zwierzęta, a także nie przemarza podczas zimowych chłodów. Dobrze regeneruje się po suszy, a także po zalaniu przez zbyt obfite opady. Polecana jest do boisk, na pola golfowe i wszędzie tam, gdzie trawnik jest intensywnie eksploatowany. Cechuje ją spowolniony wzrost, dlatego nie powinna być stosowana przy użytkach niezbyt trwałych.

Cechy wiechliny łąkowej

Wiechlina łąkowa mocno się rozkrzewia, jest gęsta i wzrasta kępkowo, w czasie kwitnienia jej wysokość może dochodzić nawet do 120 cm. Dobrze zadarnia powierzchnię. Początkowy wzrost jest dość powolny, w pełną fazę rozwoju wchodzi dopiero w trzecim roku uprawy. Trawa ta zakwita już w maju i kwitnie do końca sierpnia. W początkowej fazie kwitnienia kwiatostan wiechliny jest zwarty, w pełni – mocno rozpierzchnięty, by potem ponownie wrócić do zwartego stanu.

Choroby wiechliny łąkowej

Trawę tę cechuje dość mała odporność na choroby. Roślina najczęściej jest porażana przez brunatną plamistość liści traw (helmintosporioza traw), rizoktoniozę traw (grzyby z rodzaju Rhizoctonia), rdzę (Puccinia poae nemoralis, Puccinia striiformis) i mączniaka prawdziwego (Erysiphe graminis).

Aby zapobiec występowaniu powyższych chorób, należy dawkować azot w sposób umiarkowany, unikać zakładania trawników w cieniu, podlewania ich późnym wieczorem oraz należy usuwać skoszoną trawę po cięciu, a takżez regularnie poddawać trawnik wertykulacji i aeracji.

Wiechlina może także ulegać zachwaszczaniu, dlatego nieodzowne jest stosowanie preparatów odchwaszczających.