Życica trwała

Życica trwała (Lolium perenne) nazywana też rajgrasem angielskim

Ma wysokie walory użytkowe. Zawiera bogaty skład chemiczny i dlatego uznawana jest za jedną z najcenniejszych traw użytkowych.

Opis życicy trwałej

Trawa ta rośnie dość nisko, w luźnych kępkach, a pędy generatywne mogą wyrastać do 60 cm. Jej system korzeniowy nie jest zbyt głęboki, jednak mocno rozbudowany i gęsty. W części nadziemnej rozwija sporo pędów wegetatywnych, natomiast generatywnych zdecydowanie mniej. Różnią się one także wyglądem. W pierwszym wypadku liście złożone są w pączki. Po rozwinięciu blaszka trawy jest dość wąska i posiada widoczne bruzdy. Pod spodem blaszka jest błyszcząca. W drugim przypadku liście są szersze i krótsze. Pochwy liściowe u liści na obu rodzajach pędów są otwarte, gładkie i zabarwione na kolor czerwony. Podobnie, jak u kostrzew po przekwitnieniu kwiatów wykształcają się nasiona (ziarniaki).

Gdzie najlepiej rozwija się życica trwała?

Najlepszym stanowiskiem dla tej trawy są miejsca żyzne, bogate w azot o umiarkowanej wilgoci. Naturalnie występuje na polanach, miejscach udeptywanych i rowach przydrożnych. Lubi światło, rzadko więc występuje w miejscach cienistych czy łąkach. Nie jest zbyt odporna na niskie temperatury, suszę czy zalewanie. Rozrasta się bardzo szybko, ale jest trawą dość żywotną. Jej niewątpliwą zaletą jest odporność na deptanie, częste koszenie czy uszkodzenia mechaniczne.

Gdzie stosujemy życicę trwałą?

Oprócz walorów użytkowych, sprawiających, że trawa ta należy do bardzo cennych roślin pastewnych, najczęściej stosowana jest w mieszankach traw stosowanych na naszych trawnikach, zwłaszcza w miejscach silnie eksploatowanych, takich jak boiska czy pola golfowe. Wykorzystywana jest także dość powszechnie przy produkcji trawy rolowanej. Oprócz zalet wymienionych powyżej, życica wymaga częstego koszenia, systematycznego nawadniania oraz odpowiedniego stanowiska.

Choroby zagrażające życicy trwałej

Podobnie jak inne trawy, życica trwała również narażona jest na choroby. Są to: pleśń pośniegowa, czerwona nitkowatość traw, różowa plamistość trawników oraz rdze. Aby zapobiegać tym chorobom należy racjonalnie dawkować nawóz, stosować zabiegi wertykulacji i aeracji, a także zapewnić trawie odpowiednią ilość słońca. Nieodzowne jest również zbieranie resztek po koszeniu, niedopuszczanie do zalania czy zbyt dużej wilgotności oraz należy unikać deptania po życicy przykrytej powłoką śnieżną. Można także stosować dostępne na rynku preparaty grzybobójcze.